ചട്ടമ്പിസ്വാമികളുടെ മോക്ഷപ്രദീപഖണ്ഡനം

ഒരു കാലഘട്ടത്തിന്റെ ദാര്‍ശനിക വിമര്‍ശരേഖ

സുരേഷ് മാധവ്

വിഗ്രഹാരാധന കൊടുംപാപമാണു് എന്നു് ക്രിസ്ത്യന്‍പാതിരിമാര്‍ സുവിശേഷമറിയിച്ചുകൊണ്ടു നടന്ന കാലത്താണു് നാരായണഗുരു അരുവിപ്പുറത്തു് ശിവപ്രതിഷ്ഠ (1888) നടത്തിയതു്. തുടര്‍ന്നു് അദ്ദേഹം നിരവധി വിഗ്രഹപ്രതിഷ്ഠകള്‍ നടത്തി. ആധുനികതയെ പിന്നോട്ടടിക്കുന്ന വിഗ്രഹാരാധനയെ രൂക്ഷമായി എതിര്‍ത്തുകൊണ്ടും ഗുരുകര്‍മ്മത്തെ അപഹസിച്ചുകൊണ്ടും ബ്രഹ്മാനന്ദശിവയോഗി രംഗത്തുവന്നു. അദ്ദേഹം 1905ല്‍ 'മോക്ഷപ്രദീപ'മെഴുതി അദൈ്വതികളുടെ കര്‍മ്മപരിപാടികളെ എതിര്‍ത്തു. കോഴിക്കോട്ടുനിന്നും ചിലര്‍ മോക്ഷപ്രദീപവിമര്‍ശങ്ങള്‍ എഴുതി പ്രസിദ്ധീകരിച്ചപ്പോള്‍ മോക്ഷപ്രദീപത്തെ അനുകൂലിച്ചുകൊണ്ടു് ശിവയോഗിയുടെ ശിഷ്യനായ വാഗ്ഭടാനന്ദന്‍ 'മോക്ഷപ്രദീപ നിരൂപണ വിധാരണ'(1914) മെഴുതി. നാരായണഗുരുവിനെതിരെ വിമര്‍ശനം ശക്തമായപ്പോള്‍ വിശ്വാസികളായ ചിലര്‍ ചട്ടമ്പിസ്വാമിയെ സമീപിച്ചു് 'മോക്ഷപ്രദീപ'ത്തിനു മറുപടിയെഴുതണമെന്നു വീണ്ടും വീണ്ടും ആവശ്യപ്പെടുകയുണ്ടായി. ഇതിന്‍ പ്രകാരമാണു് 1915ല്‍ 'മോക്ഷപ്രദീപ ഖണ്ഡനം' എഴുതിത്തീര്‍ത്തതു്. ശിവയോഗിയുടെ ശിഷ്യന്മാര്‍ അഭ്യര്‍ത്ഥിച്ചതനുസരിച്ചു് ഗ്രന്ഥം അച്ചടിച്ചില്ല. വിഗ്രഹാരാധനയെ അനുകൂലിച്ചുകൊണ്ടു് സദാനന്ദസ്വാമികള്‍ എഴുതിയ 'വിഗ്രഹാരാധന' (1916) എന്ന കൃതിയും അക്കാലത്തു് ചര്‍ച്ചാവിഷയമായി.

____________________________________________________________________________________________________________________________________

വിഗ്രഹാരാധനയ്ക്കും സാമ്പ്രദായിക സന്യാസ മാര്‍ഗ്ഗത്തിനുമെതിരെയുള്ള ആശയങ്ങളെ യുക്തിപൂര്‍വം നിരസിച്ച, സാംസ്കാരികാധിനിവേശത്തി നെതിരെയുള്ള സാമൂഹിക വിപ്‌ളവത്തിനു് ആശയപരമായി ശക്തി പകര്‍ന്ന, ചരിത്രത്തിലെ വഴിത്തിരിവുകള്‍ക്കു പിന്നില്‍ രഹസ്യമായി പ്രവര്‍ത്തിച്ച അധികാരശക്തികളെ ചോദ്യം ചെയ്ത കേരളത്തിലെ നവോത്ഥാന കാലത്തെ ആശയ സംഘര്‍ഷങ്ങള്‍ പ്രതിഫലിക്കുന്ന സംവാദകൃതിയുടെ ലഭ്യമായ ഭാഗങ്ങള്‍ അതു് രചിച്ചു് നൂറുവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷമാണു് ആദ്യമായി ഗ്രന്ഥരൂപത്തില്‍ പ്രസിദ്ഈകൃതമാവുന്നതു്. ഗവേഷകനും ധനുവച്ചപുരം എന്‍ എസ എസ കോളേജ് അദ്ധ്യാപകനുമായ സുരേഷ് മാധവ് കണ്ടത്തിയ മോക്ഷപ്രദീപഖണ്ഡനം പ്രശസ്ത കവിയും ഭാഷാപണ്ഡിതനുമായ ഡോ. പുതുശ്ശേരി രാമചന്ദ്രന്‍ കേരള ഭാഷാ ഇന്‍സ്റ്റിറ്റിയൂട്ട് ഡയറക്ടര്‍ ഡോ. എം. ആര്‍. തമ്പാനു് ആദ്യപ്രതി നല്‍കിക്കൊണ്ടു് ഭാരതീയ വിചാര കേന്ദ്രത്തില്‍ ചട്ടമ്പിസ്വാമി സമാധി ദിനമായ 2015 ഏപ്രില്‍ 20നു് പ്രകാശനം നിര്‍വഹിച്ചു. പ്രമുഖ നിരൂപകന്‍ ഡോ. എ.എം. ഉണ്ണിക്യഷ്ണന്‍ അദ്ധ്യക്ഷ പ്രസംഗത്തില്‍ ഇന്നത്തെ സാമൂഹിക രാഷ്ട്രീയ സ്വാഹചര്യങ്ങളില്‍ സ്വമിയുടെ പ്രസക്തി ചൂണ്ടിക്കാട്ടി. 
______________________________________________________________________________________________________________________________________

ശിവയോഗിയുടെ ആശയങ്ങളെ അനുകൂലിച്ചു് 'മോക്ഷപ്രദീപ നിരൂപണവിധാരണ'മെഴുതിയ വാഗ്ഭടാനന്ദന്‍ പിന്നീടു് നിലപാടു് മാറ്റുകയും ശിവയോഗി വാദങ്ങളെ ഖണ്ഡിച്ചുകൊണ്ടു് 'അദ്ധ്യാത്മയുദ്ധം' അഥവാ ആനന്ദാദര്‍ശ പ്രധ്വംസനം (1928) എന്ന പുസ്തകമെഴുതുകയും ചെയ്തു. നാരായണഗുരുവിന്റെ നിലപാടു് സൃഷ്ടിച്ച ആശയസംഘര്‍ഷങ്ങളാണു്, വിഭിന്നങ്ങളായ ബൗദ്ധികവിപ്ലവങ്ങള്‍ക്കു് തുടക്കമിട്ടതു് എന്നതു് കൗതുകകരമാണു്. മതപരിവര്‍ത്തനശ്രമങ്ങള്‍ സനാതനധര്‍മ്മത്തിന്റെ അടിത്തറ ഇളക്കുമെന്നു് തോന്നിയപ്പോഴാകാം ഗുരു ഇടപെട്ടതു്. നെയ്യാറ്റിന്‍കരയ്ക്കടുത്തുള്ള അരുവിപ്പുറത്തു് 1888ല്‍ നാരായണഗുരു ശിവപ്രതിഷ്ഠ നടത്തി. 1888ല്‍ ശിവസങ്കല്പം സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ടു് വിഗ്രഹം പ്രതിഷ്ഠിച്ച ഗുരു 1903ല്‍ 'ശ്രീനാരായണധര്‍മ പരിപാലനയോഗം' സ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ടു് വൈഷ്ണവസങ്കല്പം യാഥാര്‍ഥ്യമാക്കി. 1913ല്‍ നടത്തിയ ശിവഗിരിയിലെ 'ശാരദാപ്രതിഷ്ഠ'യിലൂടെ ശക്തിസങ്കല്പവും ഗുരു സാക്ഷാത്കരിച്ചു. കാല്‍നൂറ്റാണ്ടുകൊണ്ടു് (1888-1913) ശൈവവൈഷ്ണവശാക്തേയ സങ്കല്പങ്ങളില്‍ സനാതനധര്‍മത്തിന്റെ അടിത്തറ ദൃഢമായി ഉറപ്പിച്ചു നിര്‍ത്തിയ നാരായണഗുരുവിന്റെ വ്യാവഹാരിക നിലപാടുകള്‍ കാലാനുസൃതമായിരുന്നു. ഗുരുവിന്റെ നിലപാടിലെ ശരികള്‍ കൃത്യമായി മനസ്സിലാക്കിയതുകൊണ്ടാണു് വിഗ്രഹപ്രതിഷ്ഠയോടു് യോജിപ്പില്ലാതിരുന്നിട്ടും ചട്ടമ്പിസ്വാമികള്‍, ഗുരുവിനു് ബൗദ്ധികപിന്തുണ നല്‍കിക്കൊണ്ടു് 'മോക്ഷപ്രദീപഖണ്ഡനം' എഴുതിയതു്.

വിഗ്രഹാരാധനയെയും വിഗ്രഹപ്രതിഷ്ഠാകര്‍മത്തെയും അതിരൂക്ഷമായി വിമര്‍ശിക്കുവാന്‍ വേണ്ടിയാണു് ബ്രഹ്മാനന്ദശിവയോഗി മോക്ഷപ്രദീപം തയ്യാറാക്കിയതെന്നു വ്യക്തമാണു്. 'മോക്ഷ പ്രദീപം' ചിന്താശാലികള്‍ക്കിടയില്‍ ചര്‍ച്ചാ വിഷയമായിത്തീര്‍ന്നതോടെ വിമര്‍ശനകൃതികളും പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി.

കാലത്തിനു് അനുഗുണമല്ലാതെ കടന്നു വരുന്ന ഒരാശയത്തെ വിഛേദിച്ചു കൊണ്ടു് കാലാതീതമായ ഉള്‍ക്കാഴ്ച അവതരിപ്പിക്കുന്ന സത്യവിചാരത്തെ പ്രതിഷ്ഠിക്കാനാണു് 'മോക്ഷപ്രദീപഖണ്ഡന'ത്തില്‍ ചട്ടമ്പിസ്വാമി ശ്രമിക്കുന്നതു്. അതിനു് ശിവയോഗിയുടെ കൃതി ഒരു നിമിത്തമാകുന്നുവെന്നേയുള്ളു. സവിശേഷമായ ചരിത്രസാഹചര്യങ്ങളില്‍ ജീവിക്കേണ്ടി വരുന്ന അവബോധികള്‍, ചുറ്റുമുള്ള സാഹചര്യങ്ങളെ വിശകലനം ചെയ്തുകൊണ്ടാണു് സാമൂഹികപരിഷ്കരണത്തിനുള്ള ആശയങ്ങള്‍ രൂപീകരിക്കുന്നതു്. അറിവിനു് ആധാരമെന്നു് കരുതപ്പെടുന്ന വേദത്തെത്തന്നെ വിമര്‍ശിച്ചുകൊണ്ടാണു് ചട്ടമ്പിസ്വാമി തന്റെ നവോത്ഥാനസങ്കല്പം അവതരിപ്പിച്ചതു്. ദുഷിച്ച സംസ്കാരത്തെ ഇളക്കാന്‍ ആദ്യം അടിത്തറ തന്നെ ഇളക്കിപ്പരിശോധിക്കണം എന്നു സൂക്ഷ്മബുദ്ധികള്‍ക്കറിയാം. ആശയങ്ങളുടെ ആഴമളക്കുന്ന ഈ ബൗദ്ധികവിപ്ലവം എല്ലാവര്‍ക്കും ദഹിക്കുന്ന ഒന്നല്ല. ലോകത്തു് ആളുകള്‍ കൂടുതലുണ്ടെങ്കിലും, മനുഷ്യര്‍ കുറവാണു് എന്നതാണു് അതിനുള്ള കാരണം.

അദൈ്വതദര്‍ശനത്തിനെതിരെ വരുന്ന ഏതു മതചിന്തകള്‍ക്കും 'മോക്ഷപ്രദീപഖണ്ഡനം' ഉത്തരം നല്‍കും. വലിയ ആശയങ്ങളുമായി വന്ന മതാദര്‍ശങ്ങളെ ഖണ്ഡിച്ചു് അദൈ്വതദര്‍ശനത്തെ ഉറപ്പിച്ച ഒരു പാരമ്പര്യത്തിന്റെ അടിത്തറയിലാണു് 'മോക്ഷപ്രദീപഖണ്ഡന'വും നടക്കുന്നതു്. അവിടെ ശബ്ദഭേദങ്ങളും അര്‍ഥഭേദങ്ങളും വിചാരണയ്ക്കു് വിധേയമാകുന്നു. വേരുറപ്പില്ലാത്തതിനെ കീറിമുറിക്കുന്ന യുക്തിസാമര്‍ഥ്യമാണു് അവിടെ നിര്‍ണായകം. തന്റെ യുക്തിയെ സ്ഥാപിക്കുവാന്‍വേണ്ടി വക്താവു് അനുകൂലയുക്തികള്‍ പ്രമാണങ്ങളായി നിരത്തുന്നു. ബുദ്ധിവ്യാപാരത്തിന്റെ സൂക്ഷ്മരേഖയാണു് പ്രമാണം. ശൈഥില്യം വരാത്ത ബുദ്ധിയില്‍, യുക്തി ഏകാഗ്രമായി പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നു. ഒരുദാഹരണമിതാ: 'മോക്ഷം ആര്‍ക്കാണു് ?' എന്നു് ശിവയോഗിയുടെ ചോദ്യം. ചട്ടമ്പിയുടെ മറുപടി ഇങ്ങനെ: 'ആര്‍ക്കു് എന്നതില്‍ ഞാന്‍ എന്നു് ഒന്നു പകുത്തു് വേറെ വച്ചിട്ടു് അതിനു അന്യം എന്ന വിഭാഗ കല്പന സ്ഫുടിക്കുന്നു. അതായതു് നാനാത്വസങ്കല്പം വ്യക്തമാകുന്നു. ഈ നാനാത്വപ്രതീതിക്കു് അഥവാ 'താന്‍' എന്നു ഇടുക്കമായി പകുത്തുവച്ച ആ വെപ്പിനാണു് മുക്തി.' ഞാന്‍ എന്നും നീ എന്നും ഉള്ള അന്യതാ സങ്കല്പത്തിനാണു് മുക്തി ഉണ്ടാകുന്നതെന്നു് ചട്ടമ്പിസ്വാമികള്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നതിന്റെ യുക്തി ശ്രദ്ധിക്കുക. രണ്ടാണു് എന്നു് തോന്നുമെങ്കിലും ഒന്നാണു് എന്നു് ബോധിക്കലാണു് പരമാവസ്ഥ. അതു തന്നെയാണു് മോക്ഷാവസ്ഥ. ഈ അറിവില്‍ യോഗം അടകൂന്നു. രണ്ടിന്റെ ചേര്‍ച്ചയാണു് യോഗം. ബോധോദയത്തില്‍ അഥവാ ജ്ഞാനത്തില്‍ യോഗം, സ്വാഭാവികമായി സംഭവിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടു് അദൈ്വതജ്ഞാനം തന്നെയാണു് യോഗത്തിനു് കാരണമായിത്തീരുന്നതു് എന്ന കാഴ്ചപ്പാടാണു് 'മോക്ഷപ്രദീപഖണ്ഡനം' അവതരിപ്പിക്കുന്നതു്.

തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കുന്ന മതബോധനങ്ങളെ എങ്ങനെ തിരിച്ചറിയാമെന്നും ശരി എങ്ങനെ കണ്ടെത്താമെന്നും ഈ കൃതി പഠിപ്പിക്കുന്നു. മനുഷ്യബുദ്ധിയുടെ വ്യാപ്തി തെളിയിക്കുന്ന മട്ടിലാണു് ഇതിന്റെ നിര്‍മ്മിതി. സമഗ്രവികാസം സിദ്ധിച്ച ഒരു പഠനപദ്ധതി അതു് പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന സംസ്കാരത്തിന്റെ ഔന്നത്യത്തെയാണു് കാണിക്കുന്നതു്. ചടുലമായ മനുഷ്യബുദ്ധിയുടെ ഉള്‍പ്പഴക്കം അതു് വ്യക്തമാക്കിതരുന്നു. മനുഷ്യനും പ്രകൃതിയും രമിക്കുന്ന തപോവനങ്ങളില്‍ വെച്ചാണു് ആത്മവിദ്യയുടെ കൈമാറ്റം നടന്നിരുന്നതു്. മനുഷ്യനും പ്രകൃതിയ്ക്കും സംഘര്‍ഷം നല്കുന്ന നാഗരികതയുടെ കടന്നുവരവിന്റെ വലിയ സൂചനയാണു് യുദ്ധരംഗത്തെ ഗീതോപദേശം. ആധുനികമനുഷ്യന്റെ സംഘര്‍ഷജീവിതത്തിനു് ഉത്തരം നല്കുന്ന തരത്തിലേയ്ക്കു് ആത്മവിദ്യാദാനത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലം മാറുന്നതിനും ഭഗവത്ഗീത തന്നെ തെളിവു്. എത്രയോകാലം മുമ്പുതന്നെ ഇന്ത്യന്‍ചിന്ത ആധുനികമായിത്തീര്‍ന്നു എന്നതിനു് ദൃഷ്ടാന്തമാണിതു്. സംവാദത്തില്‍ പുലര്‍ത്തുന്ന യുക്തിയുടെ തെളിമ, എപ്പോഴും നിലനില്‍ക്കാന്‍ ശേഷിയുള്ള അറിവില്‍ നിരന്തരപരിചയം സമ്പാദിച്ച ഒരു ജീവനസംസ്കാരത്തെക്കുറിക്കുന്നു. 'മോക്ഷപ്രദീപഖണ്ഡനം' പുതിയ കാലത്തിലിരുന്നു് വായിക്കുമ്പോള്‍ ഇതൊക്കെയും ശ്രദ്ധിക്കണം. ദൃഷ്ടിയാണു് മനുഷ്യന്‍, സൃഷ്ടിയല്ല.

http://www.newindianexpress.com/cities/thiruvananthapuram/Finding-a-Sage-and-Social-Reformer/2015/04/21/article2774277.ece

Upanishad Darsanam: An Unique Trans-creation of the Dashopanishads in Malayalam Verse by K N Kesava Pillai

Kottarakkara, Abhiram Publications, 2014. 798 pages

The book Upanishad Darsanam, Kesaviya Bhasahaganam a simple Malayalam verse translation of the ten major Upanishads by Inchakkad K N Kesava Pillai is a priceless treasure and a boon to all seekers of Truth.

Vedic lore consists of Samhitas, Brahmanas, Aranyakas and the Upanishads.  The last portion of each Veda is known as Upanishad. In Vedanta Anta means the inner secret, the final word of the Veda or the last portion of the Veda. Hence the quintessence, the final word, the last teaching of the Veda is the Upanishad, and beyond that there is nothing to say. When one knows That, one has known everything.

___________________________________________________________________________________________
Upanishad Darsanam is very lucid and poetic in style and structure and as the first ever such venture in Malayalam. It will be recorded in golden letters in the history of spiritual literature in Malayalam.

___________________________________________________________________________________________

The four Vedas altogether consist of 1180 branches and each branch contains an Upanishad at its end. So it is to be assumed that there are more than 1,000 Upanishads, but what is available to us is only 108 Upanishads, which are well known. Muktikopanishad, lists these 108 Upanishads. Among them the great philosophers and commentators consider ten as the most important.

The ten Upanishads popularly known as Dasopanishads tran created into simple and beautiful Malayalam verse in  Upanishad Darsanam by Sri. K N Kesava Pillai are: Aitareya Upanishad, Taittiriya Upanishad, Isavasya Upanishad, Katha Upanishad, Kena Upanishad, Mundaka Upanishad, Mandukya Upanishad, Prasna Upanishad, Chhandogya Upanishad and Brihadaranyaka Upanishad. The above sequence followed by Sri. K N. Keasva Pillai  differs from the traditional sequence. To those who learn these Upanishads the path to ultimate Knowledge becomes clear.
Among these Upanishads the Aitareya Upanishad forming part of the Aitareya Aranyaka, is intended to  lead the mind of the sacrificer away from the outer ceremonial to its inner meaning. The Taittiriya Upanishad  of the Yajur Veda deals with the knowledge of the Supreme Self. Isavasya Upanishad, belongs to Yajur Veda and its main purpose is to teach the essential unity of God and the world. Katha Upanishad, of  Yajur Veda, uses the setting of a story  that of Nachikethus found in ancient Sanskrit literature to deal with the meaning of death. The Kena Upanishad  belongs to the Sama Veda and it  deals with the Supreme Unqualified Brahman, the absolute principle underlying the world of phenomenon.  The Mundaka Upanishad of Atharva Veda and explains clearly the distinction between the higher knowledge of the Supreme Brahman and the lower knowledge of the empirical world and states that it is by this higher wisdom and not by sacrifices or worship that one can reach Brahman. The Mandukya Upanishad of Atharva Veda is an exposition of the principle of Aum as consisting of three elements, a, u, m, which refer to the three states of walking, dream and dreamless sleep. It teaches that the Supreme Self is manifested in the universe in its gross, subtle and causal aspects. The Prasna Upanishad belonging to the Atharva Veda and deals with knowledge of the nature of the ultimate cause, the power of Aum, the relation of the Supreme to the constituents of the world. The Chandogya Upanishad  of the Sama Veda. discusses the problems of liturgy and doctrine such as the genesis and significance of Aum and the meaning and names of Brahman. The Brhad-Aranyaka Upanishad which is generally recognized to be the most important of the Upanishads forming part of the Satapatha Brahmana expounds the teachings of the basic identity of the individual and the Universal Self, certain modes of worship and meditation, upasana, and answers roughly to the three stages of religious life, sravana, hearing the upadesa or the teaching, manana, logical reflection, upapatti and nididhyasana or contemplative. In addition to the above the book contains verse translations of Purushasuktham, Narayana Suktham, Samvada Suktham etc and original works of the author;  Parabrahma Dhyanam and Parabrahma Stotram. The work contains the orginal Sanskirit text in Malayalam transliteration and their Malayalam verse trans creation. The book also contains a detailed study by Sri. AKB Nair an expert in Upanishads.

The ten Upanishads Trans created by the author are as mentioned above the most important ones but are also equally very difficult to understand. The difficulty arises because of the subjects they treat. They teach us knowledge of the self, which is the most difficult science or principle to understand. More than that the Upanishads are written in Sanskrit the language which is used only by a very few except scholars and men of letters. All these prevent the common man from learning the secrets of God Realization embedded in these Upanishads. From the time of Thunjath Ezhuthachan great scholars and saints have tried to translate the religious and philosophical texts to the language of the common man.

Most of the epics and Puranas have already been translated into Malayalam verse since the time of Ezhuthachan. Bhagavad Gita and a few philosophical treatises also have also been translated to into Malayalam verse. For Upanishads there are numerous classic commentaries in Malayalam like that of G Balakrishnan Nair, P K Narayana Pillai, Nitya Chaithanya Yathi, Narendra Bhushan, Siddhinathananda Swami etc. But the credit for the first successful attempt to trans create the Upanishads into Malayalam goes to Sri. K N Kesava Pillai of our generation. The work is to be compared to the verse trans creations of Puranas and other philosophical works by Thunjath Ezhuthachan. One example for the clarity and simplicity of the verse trans creation of K N Kesava Pillai is the mantra III.14.2 of Chandgyopanishad that reads as follows:

ആത്മാവുമനോമയന്‍, പ്രാണശരീരമുള്ളോന്‍ 
നല്‍പ്രകാശസ്വരൂപന്‍, സത്യസങ്കല്‍പന്‍ പിന്നെ 
ആകാശരൂപന്‍ സര്‍വകര്‍മ്മങ്ങളെഴുന്നവന്‍ 
സര്‍വകാമങ്ങളോടു വാഴുവോന്‍, സര്‍വഗന്ധമുള്ളവന്‍ 
സര്‍വരസമൊന്നുപോലിയലുവോനിക്കാണു 
മെല്ലാറ്റിനെത്തന്നെയും വ്യാപിച്ചെന്നും നില്‍പവന്‍ 
വാക്കില്ലാത്തോന്‍ ചെറ്റു സംഭ്രമം പോലുമില്ലാത്തോ 
നേതദ് വിശേഷങ്ങളൊക്കെയുമുള്ളോന്‍. 

Upanishads can be tran created into other language especially in verse without loosing their meaning only by those who understood their inner meaning by lifelong study and meditation. The ease and simplicity with which the author trans creates the Upanishads into Malayalam is a clear proof of his erudition, Knowledge of the eternal truth and his saintly life.

In the forward to Upanishad Darsanam Mahakavi  Akkittham Achuthan Nambudiripad  a great scholar of Vedic literature who himself has translated numerous Sanskrit works into Malayalam states that the Parabrahma Stotra and Dhyanaslokas, the original works of the author provided at the beginning clearly reflect the meaning of Brahama  and are notable contributions to spiritual literature. He adds that the love and care with which the author has translated the Upanishads into Malayalam makes him an adorable Guru and that these translations will remain the Upanishads for those who do not know Sanskrit. Upanishad Darsanam is very lucid and poetic in style and structure and as the first ever such venture in Malayalam. It will be marked in golden letters in the history of spiritual literature in Malayalam.

(Reviewed by Dr. L. Sulochana Devi, Principal, Sanskrit College, Tripunthura. 26.04.2015)